قسمت سوم: بی‌توجهی به منطقه براآن و شهر زیار.

در زیار، از سالیان قبل، سه قنات بوده، که متاسفانه در بررسی‌های اخیر دو قنات از بین رفته و فقط یک رشته که در ناحیه «قارنه»، در حاشیه کوه «کلاه قاضی» می‌باشد، بر جای مانده است؛ که با پرتاب سنگ از دهانه قنات صدای پر قوت آب به گوش می‌رسد. خشکسالی و برداشت بی‌رویه از منابع آبی (رودخانه زاینده رود)، بی‌توجهی به لای‌روبی و ترمیم این اثر تاریخی و عدم استفاده از چنین نعمتی در این ناحیه که با کم آّبی بحران‌زایی روبرو می‌باشد، رسیدگی به آن در حال حاضر ضروری می‌باشد .
دشت زیار، تا اواسط دوره قاجار-بخصوص در بخش روستای «چم»، از انبوهی درخچه‌های گز و چمن پوشیده شده بود؛ بهترین مکان برای چرای دام‌های روستائیان، و محلی مناسب برای شکارچیان بوده است؛ که امروزه اثری از آن‌ها بر جای نمانده است.
در ده «قارنه»، حدود ده کیلومتری زیار، اثر تاریخی بی‌نظیری وجود دارد. شامل یک قلعه عظیم، و عمارتی مزین و زیبا؛ که رو به ویرانی تمام نهاده است. در این عمارت ویران نقاشی‌های زیادی از دوران قاجار  وجود دارد.
وضعیت تاریخی ناحیه زیار تا همین سی سال قبل، از نظر مدارک عینی روشن‌تر از امروز بوده است. به خصوص وجود دیواری بیست متری از قلعه‌ای که در مجاورت منار شهر زیار و مسجد هم‌جوار آن بر جای بوده، که متاسفانه اکنون اثری از آن بر جای نمانده است.

«روابط عمومی شهرداری و شورای اسلامی شهر زیار»